USA, Toronto t/m Québec City

USA, Toronto t/m Québec City

Na een rit van 5 uur vanaf Toronto richting Ottawa was ik mijn playlist en het geleuter over het weer op de radio wel zat geworden. ‘VIC! We gaan een spelletje doen!’ Ik noem weer een beest en jij maakt een nieuw beest van de laatste letter.
Ik; Walvis 🐳
Vic; Slang 🐍
Ik; Giraffe 🦒
Ik; (5 minuten later) ..... duurt lang!
Vic; wat WAAAT?!, excuus.., was even afgedwaald met mijn gedachten... jij was toch...?
Ik; 🙄... zucht. Nice try but NEEN! Jij moet.. ok ik ga wel; Eland 🦌
Vic; Dromedaris 🐪
Ik; Slak!! 🐌
Ik; haHAA ☝🏻!, je deed me denken aan een slak! Dank voor de hint 😂
Vic; Kangeroe
Ik; Olifant 🐘
Vic;...... een beest met een ‘E’ graag...
Ik; Oja hehe... 😬 ... was even wazig in mijn hoofd...
Ik; Ezel! ☝🏻🐴
Vic; haHAA ☝🏻!, ja een ezeltje, dat ben je!
Ik; 😒 pff

Ondertussen hier in Canada valt ons op dat er langs de wegen weer in kilometers wordt gesproken in plaats van Miles en op de hotel kamer is het weer zoveel graden Celsius in plaats van Fahrenheit.

Ottawa
Misschien was het het weertje, misschien was het omdat het gezellig was down town of omdat het zaterdag was, either way, we loooooved the vibe of Ottawa. Ik wil hier wonen!
We zijn naar het Royal Canadian Mint geweest. Daar worden munten geslagen voor verzamelaars, investeerders maar ook voor de reguliere mens want ze slaan ook munten voor algemeen gebruik. Zeg maar wat je in je portemonnee vindt. Klinkt misschien wat saai maar het is echt wel een aanrader en een bezoekje waard. En een leuke bijkomstigheid was dat ik Victor niet eerder meer ZO gefocust heb zien luisteren naar iemand sinds onze eerste date. Toen we rond liepen met de gids, konden we via de eerste verdieping achter het glas een kijkje nemen in de fabriek. Dat zag er weinig profi uit vonden we. To me leek het meer een donkere smotsige oude garage. Later leerde we dat dáár wel, via een uiterst perfectionistisch proces, de munten werden geslagen welke in de hele wereld worden gebruikt.

Trots 🇨🇦
Canadezen zijn geloof ik best trots op kun land. Je ziet de Maple Leaf die op de vlag staat everywhere! Op de zak van Mc Donald met je hamburgers er in, achterop auto’s, als apostrof van de voedselketen ‘Denny’s’ en verder zie je op de billboards langs de wegen bijvoorbeeld dat in ieder geval één van de modellen een ‘Canada’ shirt aan heeft.
En ik had het al eerder begrepen op mijn 10 maanden reis. Ik kwam er niet veel tegen maar degene dié ik tegen kwam waren vrouw en die hadden allemaal een Canadees vlaggetje op hun backpack.

Trek t je niet aan
Als je deze bovenstaande zin truly master bent, dan heb je toch echt wel ‘The Holy Grail’ te pakken hè, om je niets van een ander aan te trekken!
Ik was van plan om hier een volgende escapade wat betreft de coulanciteit van de gemiddelde Canadese automobilist in een stad te bespreken maar ben zelf een beetje zat van mijn eigen gezemel over dat verkeer. Zuhúcht.... Lossssslatennnnnnn..... Zennnnnnn.... 💆🏼‍♀️🍃🎍🍷🏝 Het wordt nog wat met me zeg... 😙 Als ik zo doorga dan ben ik zowaar een totally relaxed persoon in mijn hoofd (yeah, like if that is ever gonna happen girly).
En ja, sommige woorden die ik gebruik in mijn verhalen zoals ‘coulanciteit’ bestaan niet maar je snapt wat er mee wordt bedoeld en omdat ik aan het oefenen ben trek ik me daar dus niets van aan 🤨. Wha, heerlijk, wat een vrijheid, ik merk de benefits nu al 😌

Mahaarrrrr soms is het juist heel handig om naar andere mensen te luisteren! Anders had ik jullie in plaats van reisverhalen misschien wel geluidsfragmenten van mijn zang opgestuurd maar JUIST door de verscheidene kritieken gaandeweg mijn leven wat betreft mijn tergende stemgeluid en mijn smoezelige klank-kleuren, weet ik inmiddels dat het een No-Go area voor mij is. Wil trouwens niet zeggen dat je het niet moet doen. Het wil alleen zeggen dat je er mensen niet mee moet lastig vallen...
Maar... wanneer luister je nou wél en níet naar ‘opbouwende’ (-afbrekende-) kritiek? Luister naar je hart.... zeggen ze.. Ik snap inmiddels wel wat daarmee wordt bedoeld maar das niet één ieder zijn of haar ‘cup of tea’. Bovendien is het niet altijd de makkelijkste route als je het mij vraagt. Ik hoorde laatst een goeie; ‘kijk naar WIE de kritiek geeft’. Komt de kritiek van Warren Buffet wat betreft je financiële zaken, neem dit dan ter harte zou ik zeggen. Komt de kritiek van Patty Brard, dan zou ik daar minstens mijn kanttekeningen bij zetten... Alhoewel, tegenwoordig heeft ze het best voor elkaar geloof ik 🤔.
MAAR DAN NOG... doe vooral lekker wat je wilt natuurlijk 👍🏻

Amsterdam
Na al veel steden te hebben gezien überhaupt zo deze vakantie, krijg ik goed door hoe mooi en praktisch en uniek Amsterdam is. Wel klein vergeleken met veel steden maar zo heb je dus wel alle pracht en praal bij elkaar.

Goud zoeken
Alweer??! Ja, niet mijn idee. Victor probeerde me over te halen op een manier die doorgaans wordt ingezet bij een Tel Sell reclame van vroeger. Maar dan zonder bonte trui.

We moeten alleen nog een goudzoekerskit zien te vinden met een schepje, een emmertje en zo’n ‘goudpan’ (wat de vorm heeft van een frisbee). Daarvoor hebben we als eerst ‘Home Depot’ bezocht. Dat is een hele grote bouwmarkt. Wat zeg ik.. zeg maar gerust een Gamma + een Karwij ineen. En misschien zelfs nog een deel van de Hema erbij. We vroegen daar middels hand- en voetgebaren om een goudzoekerskit. Blijkt dat daar niemand OOIT iets van heeft gehoord. Of we hebben het heel erg slecht uitgebeeld dat is ook een zeer plausibele verklaring.
Eigenlijk waren we beter af geweest bij de Ikea als je het mij vraagt. Dan had ik die ene plastic zeef gekocht waar bij ons thuis doorgaans al mijn rijstkorrels door verdwijnen op hun weg richting afvoerputje 😒. Daar blijven die goudklompen wel in achter hangen die het waard zijn om mee naar huis te nemen. Victor gaat maar met die frisbee op pad 😙.

Montréal
In Montreal kwamen we onze kamer van het motel binnen gelopen. Of... zeg maar gerust hoerenkast 😱! Victor was al af en toe aan het kijken op Priceline (een website waar je goedkope deals voor hotels kan maken) voor een bubbelbad in de kamer. Maar alles was zo loei duur altijd dat we dat niet hebben gedaan. Totdat hij dus laatst een ‘goeie’ deal zag. Een motel met bubbelbad in de kamer.
Nu moet er bij het zien van een ‘motel’ in plaats van een ‘hotel’ natuurlijk al een belletje gaan rinkelen en dat deed het ook. Maar voor die prijs dachten we ‘ach, laten we het gewoon proberen’ ‘living on the edge’ 🤨😙. Na ja, en dan rij je dus een shabby terrein op waar hier en daar wat los slingerend beton ligt en al het vuil in de containers te zien (en te ruiken) is. En de kamer... 🤦🏼‍♀️ Donker hok, oud tapijt, ouderwetse hortensia afbeeldingen OP en sigarettengaten IN het beddengoed, prehistorisch meubilair en een doorgezakte bank. Zeg maar echt een typisch verblijf om met je geheime vriendin even heen en weer te gaan 😓.
Tot ons genoegen was het bad wel schoon!! We durfde de bubbels alleen niet aan te zetten... Zaten we daar in het warme schuim.. met een enorme spiegel om het bad heen waarin je jezelf ook goed vanuit het bed kon bekijken als je dat zou willen ten minste...

We kwamen de laatste dag in Montreal een beetje laat de kamer (/peeskamertje) uitrollen voor de check-out time van 11:00. Maar in ons defence; gister reden we op een schappelijke (bed-)tijd uit de stad vandaan waar we tot onze schrik een vier-tal politieauto’s met zwaailichten bij ons motel zagen staan! Bovendien was het hele terrein afgezet met gele linten. Say whaaaaaaat 😵. What was going on here?? Het was een shabby motel maar ‘halloooo hey’, was het zo erg? Ik wil niets te maken hebben met een Crime Scene ja! Jakkes💀! We stonden even aan de andere kant van de weg de boel uit te checken samen met de journalist die met zijn camera ook aan het wachten was op nieuws. Er stond een dure glimmende Bentley -achtige auto op het terrein die de agenten vrij interessant leken te vinden. Na 5 minuten daar staan te turen naar die knipperlichten, besloot ik dat ik hier TE veel uit mijn hemd aan het waaien was en liep naar een agent toe om te vragen over het ‘hoe en wat’. Ik werd meteen weggebonjourd door deze behulpzame (ahum..) man die geen Engels sprak maar zijn boze blik en wegwerp-handgebaren gaven mij genoeg informatie. We werden geacht om te wieberen. Nou ja, toen hebben we maar 1,5 uur in de MacDonald’s gezeten met 2 telefoons die al lang en breed waren uitgevallen natuurlijk zo zonder oplaadsnoer. Toen we (ik) een Happy Meal en een Mac Flurry rijker waren en weer terug reden, stonden ze er nog steeds! Jaaaaa doei, ik wil naar bed! Ik ben toen naar een andere agent gelopen met het verzoek om onze kamer in te gaan en die zei heel droog; ‘oh, ja, tuurlijk meissie’. Even elders parkeren en jullie kunnen eventueel onder de linten door je kamer binnen gaan. Sjongejonge... hebben we nu voor niets in die MacDonald’s gezeten...?! Verder prima geslapen, niets aan het handje. Volgende dag hoorde we wat er was gebeurd; de banden van die dure shiny auto op het terrein waren lek gestoken en het mes lag daar ergens in een hoek. Maar goed, daardoor zijn we dus pas rond 01:30 gaan slapen en werden we doodmoe wakker waardoor ik geen tijd meer had om vóór de checkout-time mijn make-upje te doen, mijn haar in de volume mousse te zetten en mijn haar te föhnen. Maar ach, het zou toch een ‘rij-/reisdag’ zijn vandaag.

      

Quebec
Grappig hier. Dit is de enige Franstalige provincie. Sommige verstaan nauwelijks Engels! Laat staan dat ze het spreken. Terwijl ze buiten deze provincie in Canada allemaal Engels praten volgens mij..
Zullen ze hier dan ook een heel andere ‘slang’ en uitspraak hebben dan in Frankrijk? Het MOET haast wel.
Officieel moeten overal in Canada de verkeersborden en het menu van de restaurants bijvoorbeeld, in 2 talen uitgebracht worden. Maar in de eetgelegenheid waar wij kwamen moest ik het menu in het Frans proberen te ontcijferen. Ik ken geen Frans... Alleen AMOURRRRRR 😏🌹 Maar daar red ik het niet mee in de wereld. Alhoewel.. 🤔 als je er diep filosofisch over nadenkt dan... nee, geen afslag, FOCUS...! Dus ik kén geen Frans. Nu is dat gelukkig niet al te moeilijk bij een pizzeria maar tóch. Als je het echt niet weet dan bestel je een ‘Fromage’ pizza, dat begrijp ik ook nog wel, so we did. Victor was onvoorbereid maar kan wel een woordje Frans als hij de oude lesstof in zijn hoofd afstoft. En ik ‘denk’ het zo af en toe ook te kunnen... In veel gevallen haalden we helaas van alles door elkaar. Zo antwoordde we onder andere wel eens met ‘Si’, ‘Nein’ en ‘Grazie’ 😗.

Quebec City
VERGEET Ottawa, Quebec City it is ❤️!
O wooooouw... wat is het mooi hier! We zijn vandaag vanaf Montréal een stuk omhoog gereden naar Quebec City. Prachtig hier en wat werden we fijn ontvangen. Ons eerste ho’S’tel, meteen weer fijn en meteen spijt dat we dat niet een paar keer eerder hebben gedaan. Maar ik moet zeggen, het eerste deel van de vakantie zijn we wel op zoek gegaan naar hostels maar er was gewoon niets te vinden. Later zijn we het vergeten en in New York moest ik er echt niet aan denken om, net als in Sydney toen, weer in een één of ander chaotisch-naar-bier-ruikend HOL terecht te komen waar men hun al 2 maanden niet gewassen handdoeken en zweetsokken aan de ladder van de stapelbedden hebben hangen. Ja lekker, en dan lig jij daar beneden in die stinkende gassen, blèg 🤢. Mij niet (meer) gezien ☝🏻.

 Québec City

We hebben nu evengoed een tweepersoons bed met privé badkamer, het is schoon, het is gezellig en de mensen die er werken zijn behulpzaam en vriendelijk. Bovendien zegt iedereen die daar tijdelijk verblijft je gedag en naar een soortgelijk contact kan je doorgaans in de hoTels wel fluiten. Nu wil het niet zeggen dat ik tijdens mijn 10 maanden reis nergens heb geslapen waar het tegenovergestelde van het bovenstaande voor geldt. Maar deze charme van een GOED klein hostel met haar eigen specifieke karakter, wat gerund wordt door de gepassioneerde eigenaren zelf, deed me weer met liefde terugdenken aan de mooie momenten van die reis en dat valt of staat nou eenmaal met meerdere factoren zo ook een fijn hostel.

We hebben hier een klein maar fijn kamertje toegewezen gekregen. Een twijfelaar formaat qua tweepersoonsbed, en nog een praktisch één persoonsbedje die te bereiken viel via een trappetje naar boven, dwars boven ons bed. De vriendelijke man liep ons naar de kamer en haalde vrijwel meteen het trappetje weg. Victor zei later tegen mij dat de eigenaar er dus bij ons al automatisch vanuit ging dat wij dus een stelletje zijn. ‘Ja joh, dat ziet toch iedereen, dat is echt wel duidelijk hoor’ zei ik. ‘Ja dat moet dan wel’ zei Victor. ‘Weet je nog die ene man in die standbeeldenwinkel in New York toen we daar alvast 2 gouden leeuwen wilde laten reserveren voor onze oprit naar ons huis toe in Naples voor over 30 jaar?’ zei hij. ‘Ja wat zei hij ook alweer tegen je Vic?’ zei ik. ‘Dat JIJ er stralend uit zag en IK oververmoeid waar hij uit concludeerde dat we een vers getrouwd stel waren. ‘EN bedankt trouwens voor het compliment haha 😄’ lachte Victor. ‘Sorry hoor maar wat is dat überhaupt voor logica’ zei ik. ‘Ik weet nu niet of IK wel degene ben die me gecomplimenteerd moet voelen’. ‘Door MIJ lijkt je immers oververmoeid toch?’ ‘Lekker dan’. ‘SLOOPKOGEL DOOR DIE WINKEL!!!’

Maar anyway, Quebec City dus. Mij leek het een mooi stadje en Victor wilde weer goud opgraven. We vroegen de man van ontvangst hierbij om hulp want we konden nergens zo’n goudzoekerskitje vinden maar die man had GEEN idee waar we het over hadden. Huh? We zijn toch in HET goudgebied van Canada waar wel eens een ‘golden nugget’ wordt gevonden ter grootte van een ei dachten wij..??! ‘Ja’ zei die man’. ‘Dan moet je met een vliegtuig 500 km naar het noorden van Québec vliegen en daar zoeken maar hier vind je niets!’ Euw.... ‘Er gaan niet eens begaande wegen naar toe dus met de auto kan je er niet eens komen’ voegde hij er nog aan toe. Hm... Nou ja... Ik zie Victor er wel voor aan om een random National Park vlakbij Québec gelegen, evengoed omver te ploegen (met een soort van frisbee dan maar), opzoek naar dat gouden ei 😄.

Zomer- EN bonushuisje 🇺🇸 🇨🇦
Okay, we zijn er over uit. Mochten we OOIT genoeg geld hebben verdiend dan nemen we een winterhuisje te Napels in Amerika en een bonus huisje te Québec in Canada. Dit laatste voor het geval dat de mussen van het dak vallen in Nederland vanwege de plakkende en stikkende warmte of de natte regen.

Lekker uit eten in Québec City
Oooo, wat lekker weer uiteten op een heerlijke warme avond tussen de gezellige lichtjes en in een fijn restaurant in Québec City. Wat een bofkonten zijn wij! Maar ondertussen moest ik wel weer voor de 100ste keer voor die dag naar de WC. Watervallen zijn mij NIET onbekend. Ik kijk in de spiegel van de WC en alle heerlijke bofkonterige gevoelens maken plots plaats voor een unheimlich gevoel vanwege de huiveringwekkende weerspiegeling van het gezicht wat naar mij terug staart in de spiegel. Door de haast van deze ochtend zie ik een make-uploos gezicht, plat- en statisch haar wat alle kanten op staat, een witte pukkel net boven mijn lip en gistermiddag had ik nog met vol licht in de autospiegel één baardhaar ontdekt die ik er steeds vergeet uit te trekken als ik binnen bereik ben van mijn pincet!! Pfffff... Meh 😞.
Ik schoof weer aan bij Victor en het tafeltje en hij ziet mijn iets wat beteuterde gezicht. ‘What happened?!’ vroeg hij. ‘Nou, ik kwam net tot de ontdekking dat ik er niet bepaald florissant uit zie deze avond’ zei ik. Hij aaide met één hand over mijn wang en terwijl hij dat deed zei hij; ‘naturel ben je nét zo mooi, zo niet mooier’. Naaaaaa, ik gun iedereen zo’n man ! ❤️ Ik was in één keer weer ‘ ✨POEF✨’ tevreden met mijn leven.

 Naakt koppie (pukkel en baardhaar gelukkig niet te zien vanaf deze hoek...)

Laatste dag Québec City
Na weer een heerlijke dag vertoefd te hebben in Québec City, liepen we terug naar de parkeergarage en dat was nog best een eindje lopen vanaf Down Town. Vanochtend leek het erop dat we al snel slecht weer zouden krijgen met regen, kou en wind. Zo voorspelde, na het zien van de voorspellingen, ook onze hostel-man. In de middag zouden we zeker een bui op ons hoofd krijgen volgens hem. Terwijl we richting de parkeergarage liepen, dacht ik aan deze woorden. Het was inmiddels al 19:30. ‘Vic!’ ‘Weet je nog wat die man zei over het weer vandaag!?’ ‘Ha! Das mooi niet uitgekomen hè!’ Victor slaakte een zucht. ‘Wat heb je gedaan!?’ ‘WAT heb ik gedaan?’ Zei ik. ‘Je hebt het Heinze Bakker Effect over ons heen geroepen door dit te zeggen’, zei hij.
Victor legde uit wat er mee wordt bedoeld; Er gaat niets fout, maar omdat je zegt dat het niet meer fout kan gaan, DAARDOOR gaat het juist wèl fout. Victor vertelde dat Heinze Bakker een sportverslaggever was die er nogal een handje van had om te voorspellen bij bijvoorbeeld een wielrenner die dan extreem goed op koers lag; ‘nou, die ligt al zo ver op kop, dat kan niet meer fout gaan!’ En dan krijgt die wielrenner later nog net vóór de finish een lekke band weet je wel.
In tegenstelling tot de wet van Murphy weet ik. Daarbij donder je het ene moment ‘s ochtend meteen al je bed uit, en het volgende moment sta je in de keuken en lazert er een potje jam uit je klauwen. Alex, dit voorbeeld geldt niet voor jou vanwege je geopereerde voet ☝🏻.
En verdorie, inderdaad, nog geen 5 minuten later voelde ik enkele druppels op mijn hoofd spatten. Nog eens 5 minuten later liepen we warempel in een regenbui!
En wellicht heeft het Heinze Bakker dan nog wat na-effect gehad want nadat we koud en nat in de garage waren aangekomen, werd ons ticket na het invoeren ervan steeds opnieuw uitgespuugd en konden we dus niet betalen en dus de garage niet uitrijden zonder een slagboom in onze voorruit te treffen...
Maar... is deze situatie dan niet inmiddels de wet van Murphy geworden...? 💁🏼‍♀️

Nog maar 4 dagen te gaan....

Liefs