USA, New York t/m Toronto

Aandacht te kort
In het tweede hotel in Manhattan hebben we voor het eerst twee éénpersoons bedden. We slapen wel vaker apart omdat we in meerdere hotels twee aparte bedden krijgen maar dan zijn ze over het algemeen at least ter grote van een twijfelaar.
Op de laatste ochtend van ons verblijf in New York ging de wekker alweer vroeg. Het zou nog zeker 7 uur rijden naar Buffalo zijn maar ik wilde nog heel graag het museum MoMA in. Terwijl ik nog probeerde te snoozen, gewoon omdat ik doodmoe was, was Victor alweer hevig aan het tikken op zijn telefoon. Het zal toch niet waar wezen dat hij weer bezig was met zaken en wat niet allemaal nog meer! ‘Ben je weer zaken aan het doen ofzo?!’ Vroeg ik. Normaal snoozed hij maar al te graag mee namelijk. Ik kreeg wat onduidelijk gebrabbel terug en daar begon de eerste ergernis ☝🏻. Later hoorde ik dat hij zijn laptop erbij pakte en dat was de druppel. In deze situatie word actie vereist dacht ik. Ik sprong mijn bed uit, ik kroop onder zijn arm door die de laptop in de lucht vasthield, ging voor hem liggen, ik wurmde me in zijn lichaamspostuur met mijn rug tegen hem aan, toen ik een stukje deken pakte wat achter mij over zijn benen lag gaf ik hem tijdens het naar achter bewegen van mijn arm, per ongeluk nog een elleboogstoot voor zijn hoofd ook, maar na al deze moeite lag ik wel heeeeeerlijk..... Vic hield nog steeds zijn laptop omhoog aangezien er geen ruimte meer was om deze op het eenpersoons bed met nu 2 personen erin, neer te zetten. En zo kom ik onder andere aan mijn aandacht mensen 😄🤙🏻

Tja, ik moet toch WAT doen om mijn aandacht op te eisen. Want het is oppassen geblazen wanneer deze jongen van diep verzonken in zijn voorhoofd, zich diepgezonken naar zijn achterhoofd verplaatst. Want dan ben ik als vrouw gewoonweg de pineut. Maar er zijn enkele ‘tools’ om deze man bij de les te houden en ik ontdek er elke dag meer. Gewoon blijven uitproberen mensen. Vanmorgen bijvoorbeeld föhn ik zijn lens van zijn vinger af terwijl hij zijn ooglid al heeft opgetild, prik ik hem in zijn buik wanneer hij net onder de douche vandaan komt en zijn hoofd in een handdoek heeft geslagen en ik haal wel eens zijn bril ‘s avonds van zijn nachtkastje zodat hij ‘s ochtend in de problemen komt 😄. Wat verder ook echt een aanrader is, is om een conversatie in enkel ‘hm’ geluidjes in verschillende intonaties te starten. Is Victor ook altijd heeeel blij mee. .....
Ik; ‘hm’
Victor; ‘is er iets?’
Ik; ‘hm’
Victor; ‘lief, ik kan er niets mee als je niks zegt’
Ik; ‘hm’
Victor gaat daarna met een opgetrokken wenkbrauw maar door met waar hij mee bezig was. Missie geslaagd!! Hij is zich er van bewust dat ik mezelf in dezelfde ruimte begeef als hij 🎉

Ik maak ook wel eens (mis-)gebruik van zijn URGE dan wel zijn OBSESSIE met logica.
Dus als hij dan weer aan, Joost mag weten wat, zit te denken, dan zeg ik iets bloedserieus zoals; ‘ik zie net op het nieuws dat Trump een windmolen in zijn tuin heeft gezet for the love of nature’ 🌿. Daarna komt het leukste gedeelte! Ik zie hem door deze opmerking met zijn gedachten vanuit zijn achterhoofd naar zijn voorhoofd verschuiven, vervolgens verschijnt hij met zijn bewustzijn in het ‘nu’ en dan kijkt hij me verontwaardigd aan. Ik probeer hem daarentegen die gehele tijd met een strakgetrokken gezicht aan te blijven kijken maar zo lang kan ik mijn lach echt niet inhouden hoor!! 🤣
Mocht hij een keer onwel worden ergens dan knijp ik hem niet heel hard in zijn nek maar deel ik gewoon een zeer onlogisch gegeven en hij is weer terug in het Land der Levende. Succes verzekerd 👍🏻.

File
We hebben zojuist in New York DRIE-UUR in de file gestaan 😱. Vic deed zijn best om het verkeer niet op de langsgaande kruispunten te blokkeren maar dat is niet makkelijk inschatten met zeer zeer langzaam rijdend verkeer en iedereen die z’n auto er van links en rechts tussen wil prakken. Toch kreeg hij het steeds voor elkaar 👌🏻. We zagen een kruispunt verderop met 4 vrouwelijke agenten aan de kant van de weg. Af en toe stonden ze verveeld met z’n allen tegen een lantaarnpaal te leunen en dan liepen ze weer naar de auto’s die het kruispunt blokkeerde om daarvoor een boete uit te schrijven. Voor de idioten die hun auto er ff snel en a-sociaal tussen proberen te prakken, heel goed! Maar.... na twee en een half uur in de file gestaan te hebben, reed Vic over het kruispunt heen en een klojo van links prakt zijn auto snel voor die van ons waardoor wij met de kont van de auto noodgedwongen half op het kruispunt kwamen te staan ja!! Serieus!; een agente ziet het gebeuren, haar collega loopt op ons af en WIJ krijgen evengoed een boete van 115 dollar!!! HOE..... 🤯🌪🔥😶👹👎🏼🗣 (verzin op deze regel zelf even gepaste beschimping) -STOM en DOM en VERVEELD en NUTTELOOS ben je dan voor de wereld hey!! In plaats van het verkeer op deze idioot drukke kruising als verkeersregelaar te helpen met doorstromen, zet de New Yorkse politie deze hersenloze meiden in om bonnetjes uit te schrijven en zelfs DAT doen ze niet goed!! HURRRGGGGG... Het voelde zo oneerlijk! Ik was.... WIT heet, en vooral weer teleurgesteld in dit plukje mensheid. En trouwens ook in die eencellige ZAK HOOI vóór ons die zijn auto er tussen prakte en GEEN boete heeft!! Zo. Maar we hebben haar naam dus ik zal haar binnenkort eens even werkeloos maken. Wat denkt ze wel ☝🏻. You picked the wrong car to mess with Missy!!! En we hebben het nummerbord van die eikel voor ons genoteerd dus die kan binnenkort ook een sloopkogel door zijn auto verwachten.

Later leerde we dat agenten bij the New York Police Department jaarlijks een aardig zakcentje verdienen. Up to 100.000 dollar. Zou je zeggen dat er wordt verwacht dat ze hun werkzaamheden beetje ‘goed’ uitvoeren. Maar blijkbaar is dit wellicht DE manier om veel geld in het laatje te brengen 😒😞

Lesje schaken van Vic
Je kent ze misschien wel of in ieder geval van vroeger: Een leraar die zegt; ‘je weet het antwoord wel’ Euuuuh... Nee... ik weer het helemaal niet! Dat zie je toch aan mijn opgetrokken wenkbrauw en verontwaardigde blik die al een kwartier duurt?!! Ik heb gedurende de reis iets van 10 rimpels gratis en voor niks er bij gekregen van al die schaaklessen, gaat het lekker?! Als ik straks terugkom in Nederland dan ben ik genoodzaakt om direct naar een botox kliniek te rennen ja.
Daar moeten die leraren eens mee ophouden met dat te zeggen. Ik weet een betere; ‘geef een hint ☝🏻 of... iets!’

Breakfast
Wat begrijpt men hier NIET aan ‘a little bit of cheese in my omelette please’. Betekent dat ze niet luisteren? Betekent het dat ik inplaats van een dikke laag kaas, die als een hete brei lava mijn omelet komt uitsijpelen, normaliter 2 keer zo veel is 😱? Betekent het dat ze in plaats van 1 extra plak kaas, er 2 extra plakken kaas nog extra OP mijn omelet hadden gekwakt? Of konden ze het verzoek in de keuken niet geloven en hebben ze maar dezelfde hoeveelheid kaas in mijn omelet gedaan anyway..? En waarom krijgen we NOG een beker extra water?! Mijn glas zit nog vol kijk dan! En GA-WEG met je rietje!! Ik wil niet gedwongen worden om OVER te consumeren !!!! En NEE ik wil ook geen plastic doos die overigens veel te groot is voor hetgeen ik eventueel zou overwegen om mee naar huis te nemen! Hebben jullie aandelen in plastic ofzoooooo!!!!??? Meh 😭 Ik wordt vegetarisch EN plasticloos! Ik ben na onze ervaring in Amerika des te (nog) meer bewust geworden van de hoeveelheid plastic in de wereld 😱. Ik heb er inmiddels een heuse plastic-tic aan overgehouden. Elke keer als ik een onnodig plastic rietje zie dan begint mijn rechter oog spontaan non-stop te knipperen, mijn nek trekt langzaan via de rechterzijde naar achteren en mijn linker mondhoek beweegt zich richting links naar beneden. Geen prettig uitzicht zegt Victor.

Breakdown
Frustratie al om deze dagen dat moge duidelijk zijn. Gewoon qua hoeveelheid prikkels (met name het afval en de stank van New York), de drukte en het a-sociale gedrag op de wegen, ziek geweest en weinig slaap. Het gevolg; een kleine nervous-breakdown🚨. Wat uiteraard heel vervelend is maar daarentegen ook een flinke huilbui oplevert. Hiervoor in de plaats kan ik wel iets leukers bedenken natuurlijk maar soms is het even niet anders, moet je even een goed potje flink janken, en dan kan je er weer tegenaan 💪🏻. Of, naja, zo werkt dat in ieder geval bij mij. En een boyfriend die niet in paniek raakt is ook fijn trouwens.

Niagara Falls
Alsof ik die avond ervoor al niet genoeg stromend water voor mijn ogen had gezien, gingen we de volgende dag naar Niagara Falls. Ow wouw wat een beauty view 😍! Eerst vanaf de Amerikaanse kant, kon je ze mooi vanaf de zijkant bekijken. Later gingen we de grens over en zagen we de skyline aan waterval overzichtelijker met regenboog en al. Voor de grenspoortjes had ik Victor strikt geïnstrueerd om VOORAL normaal te doen, kalm te blijven en absoluut GEEN verdacht gedrag te vertonen!!! ...zeg ik tegen een persoon die zo kalm en rustig is als boeddha himzelf 🤣.
Anyway. We zagen nog een expositie uit de vroegere jaren waarin het nogal populair was om jezelf in een houten regenton of, na enkele dodelijke aflopen (heel gek), in een ijzeren tank van de waterval af te laten kletteren... Ja, dat waren ook mijn eerste gedachten, ‘DIE zijn gek!’ Maar het was echt een soort van ‘Daredavil’ sport in die tijd. Tegenwoordig kijken we naar mensen op te kleine fietsjes die in één sprong 23 trucjes in de lucht doen met het Red Bull Team er omheen. Toen, zoveel doden en gewonden later, gooide mensen zichzelf onder het mom van ‘vermaak’ dus in een metalen tank van de Niagara Falls af. Ik zou at least nog een harnas aantrekken ofzo weet je wel. Vic stelde nog voor om ons met z’n tweeën in zo’n grote plastic bal van de waterval te laten afgooien. (AAAAAH... PLASTIC 🤯😫😕 tic... tic...) Nou, hij gaat maar alleen, de groeten! Voor mij geen plastic meer ☝🏻.

Skylon
We hebben gegeten in het restaurant van de Skylon. Een toren van 236 meter hoog met uitkijk op de Niagara Falls! Zo mooi 🤤. Vic zij alvorens dat het restaurantgedeelte daar boven de rondte in draaide. Mijn automatische gedachten was de Disco Train van de kermis. Maar later leek me dat toch wat onpraktisch qua romantisch dineren en rond slingerende spagetti en rode wijn enzo... Hij draait dus heel langzaam rond waardoor je in ieder geval WEL met kaarslicht normaal tegenover elkaar kan zitten eten.

          

Canada!
Wow wat speciaal! We kunnen nog een klein rondje Canada doen voordat we naar huis gaan. En wat is het hier FRIS! Daar was ik wel aan toe zeg! Mooi groen ook. We hebben best mazzel met het weer tot nu toe. En de metro (in’s Hemelsnaam vergeleken met New York) is FRIS! Kan niet beter!!

(Tussen 2 haakjes)
Reizen geeft veelal ruimte en clearity om sommige dingen te zien die je eerder niet zag door de herhaaldelijke ruis van je algemeen dagelijkse leventje. Of in ieder geval, niet zo ‘helder’ misschien want diep van binnen, weet je het vaak wel. Goh.. klink ik toch aardig als de gemiddelde leraar hier die ik net een lesje wilde leren vanaf een leerling haar point of view 🤔😙 Naja! Zo zie je maar weer, on the spot, soms is het goed om vanuit iemands anders z’n ogen/hoofd te kijken. Men doet en laat immers altijd alles om een reden. Zelfs, and that’s hard to admit, die hufter uit New York die binnenkort met open mond naar zijn in de puin geslagen auto staat te staren. Misschien maak ik me ook wel een beetje druk om te veel dingen. Maar ja das nog niet zo makkelijk om dat bij jezelf te signaleren en alles vanuit je eigen hoofd bekijkt. Waarom ik hier zomaar een filosofische weg ben in geslagen weet ik ook niet maar... O wacht! Ja we gaan straks een kijkje nemen in Vic’s hoofd. Daarom, maar ik dwaalde af, nee, komt goed ☝🏻.

Bustour
Eerste keer Sight Seeing Bus. Of ‘eindelijk’ zou je bijna beter kunnen zeggen. We waren het veel vaker van plan om te doen maar het kwam er steeds niet van. Daar zaten we dan lekker relaxed bovenin de bus in het zonnetje te smoren terwijl we tegelijkertijd van de nodige informatie van de tour guide wat betreft Toronto werden voorzien.
‘Veiligheid’ is ongetwijfeld één van de kernwaarden van deze organisatie want er werd herhaaldelijk verteld dat we ledematen binnenboord moesten houden. Ik snap deze informatie bij een lage brug edoch, vind ik het overdreven om dit 5 keer te herhalen voordat we uiteindelijk met 2 km per uur onder die brug door tuffen. Nou daar verliest niemand zijn of haar hoofd van hoor kan ik je vertellen. En waarom wordt er aangekondigd dat we onder een boom door gaan rijden?! Erg hoor, straks krijgt iemand een blaadje in zijn gezicht... En in het ergste geval is het een hele takkenbos, nou ja, lachen toch? Das nou juist traditie in een hoge toeristische bus, dat weet iedereen. En als er mensen zijn die evengoed gaan staan in een rijdende bus dan moet er gewoon nog even kort gas op. Het leven in immers één grote leerschool hoor ik wel eens... (ik geloof dat ik toch nog niet hélemaal gerevalideerd ben van mijn nervous-breakdown... mijn lont is namelijk nog steeds behoorlijk kort bij het zien van domme acties merk ik...😄(😞))

Toch leuk zo’n bustour. Je krijgt wat historie mee wat je normaal niet meekrijgt in zo’n snel bezoekje aan een stad. Victor had er ook zin in maar het geval wil dat hij net wat informatie doorgespeeld had gekregen via de mail wat wederom weer het nodige denk- en puzzelwerk in zijn hoofd met zich meebracht....

Vic’s hoofd
Die 1 uur in de bus ging met enkele tussenposes ongeveer zo:
Vic’s gedachten; ‘Ik zou natuurlijk dit en dit kunnen regelen zodat dit en dit gunstig zal uitpakken.... etc etc’
Linda; ‘waarom hangen ze dan geen uithangbord aan het plafond van die tunnel en als die vrachtwagens er dan tegen aan klappen dan is er nog een weg terug!’ ‘Waarom doen ze dat niet Vic wat denk jij?!’
Vic’s gedachten; Wat wat??
Linda; zit je weer niet op te letten??!
Vic’s gedachten; ‘Ok ik ga me weer focussen. Focuuuusss... FOCUS!... Hm, mooi appartement daar. Moet wel de 33ste verdieping zijn. Wat lijken al die gebouwen hier op elkaar trouwens....
....
Linda; Das ook lekker! Hoor je het?
Vic’s gedachten; ‘wat.. WAT?! Rewind rewind... Iets met vuur?
Linda; ‘Ja!’ Het eerste grote vuur in Toronto heeft 90 procent van de gebouwen in vlammen doen op gaan!! En dat door een paar mannen die op een gezellige avond met een drankje bij elkaar zaten en het as van hun sigaren op een baal hooi aftikte. Bizar!!’
....
Linda; ‘een privé lift IN je appartement van 37.000.000 dollar. ‘Niet gek hey’.
Vic’s gedachten; ‘Nou inderdaad, dat wil ik ook wel!
....
Linda; ‘Gekkigheid!’
Vic’s gedachten; ‘Wat?... Shit, ze blijft me bedenkelijk aankijken en ik krijg geen clue! Ik ben de pineut!! Ah nee, ze is TE enthousiast, ze verteld het al...
Linda; ‘toentertijd dat de Amerikanen en de Canadezen nog wel eens bij elkaar op bezoek kwamen om het één en ander bij elkaar af te branden en in puin te slaan, zo hebben de Canadezen ook wel geprobeerd om een belangrijk gebouw van de Amerikanen in de hens te steken, unsuccessfully overigens. Het huis was wel wat zwart en aangebrand maar ze hebben het vervolgens wit geschilderd en is nu dus één van de bekendste gebouwen van Amerika waar nu die oranje sinaasappel een beetje de wereld loopt te regeren. Juist! Het Witte Huis!

Nog 10 dagen te gaan!