USA, Orlando t/m Atlanta

Yes ladies and gents we are FAMOUS ! Wellll nou jaaa, in de geplaatste sociale media foto’s sta ik al hoelahoepend en Vic en ik schakend op de achtergrond maarrr wel mooi op de website van de US Chess Federation 🤩

Gainesville
Een week geleden gingen we langs bij Logic Lab in Gainesville. Dit is een afterschool activiteit gespecialiseerd in schaak- en wiskundelessen.
Dacht dat het weer lekker rustig zou zijn zoals ik niet beter weet bij schakers die diep in gedachten verzonken zijn gedurende hun partij maar niets was minder waar met deze 12 smakkende, fluisterende, voeten trappelende en van plaats verwisselende door onder de tafels door te klimmende friemelaars.
Nadat het eerste jongetje schaakmat werd gezet en al jammerend zijn hoofd in zijn armen gooide dacht ik opeens... dit gaan ze toch niet straks alle 12 doen..?! en .. doet hij er eigenlijk wel goed aan om als representant van de Stappenmethode hier al die kinderen te vloeren?! Aan de andere kant, Vic is groot geworden met de methode dus mooi visitekaartje... of trauma... 
Schattig wel om die kinderen tussendoor langs de schaakborden van hun mede spelers te zien lopen en wachtend kijkend in een ontspannen schaak-kijk-pose net als de volwassen dat doen; leunend door de heup gezakt op 1 overstrekt been, hoofd schuin gebogen en handje in de zij. Ook leuk om Victor af en toe moeilijk te zien kijken. Die kids waren toch best wel goed haha.. concluderend, die kinderen hebben het schaken al heel goed onder de knie middels de Stappenmethode!

Bij aanzien van het schaakbord naar hoe de stukken staan lees ik zelf niets af maar aan de lichaamstaal wel, zeker aan die van die kinderen.
Later in de simultaan zag ik een hoofdje met samengeknepen oogjes en handen in bidgreep. Ik kon er niets anders van maken dan dat dit jongetje hoopte op een bepaalde zet die Victor zou doen om hem vervolgens een poot uit te kunnen draaien. En wat Victor betreft weet ik nu dat als hij voorover gaat staan met zijn beide handen steunend op zijn knieën dan heeft hij het moeilijk in zijn hoofd. En als hij een rood hoofd krijgt dan heeft hij een blunder begaan ^^. Maar ik gaf zijn rug ook de credits voor continue in die voorover buigingen te staan bij de tafels die tot zijn knieën reikte. Vandaar dat Victor hierna op de Farmers Market in Gainesville maar al te graag even op de massagestoel neerstreek. En zoals sommige van jullie wellicht op Facebook gezien hebben was dat een komische fotocompilatie 😁😂.
     
On the road to Atlanta Georgia
Enkele dagen geleden zijn we vanuit Florida naar een nieuwe staat gereden namelijk Georgia. We hadden ons ingesteld op een lange rit van 6 uur naar Atlanta. Ondanks dat we regelmatig gesandwicht werden op de weg door inhalend verkeer van links en rechts was het weer een fijne rit. De wegen zijn lang en breed en met een lekkere auto heb je ook wel eens zin om gewoon, voor even, flink het gas er op te zetten. Totdat we toch wel vaker zagen dat er auto’s aan de kant werden gehaald door hevig flikkerende blauwe zwaailichten.... toch maar weer even braaf gas terug....

National Junior High Championship 2018 at Hyatt Regency Atlanta
We kwamen eergisteren binnen gelopen in het hotel en woooow wat een prachtige hal, gebouw, alles! Als ik het niet al had dan zou ik last krijgen van mijn rug met al die pracht en praal boven mijn hoofd. De enorme hal, 2 verdiepingen onder het gebouw, waar wij 3 dagen lang zouden verblijven, was helaas minder glitter and glamoureus.
Eenmaal binnen stond er een stand klaar voor Chess-Steps.com die last-minute was geregeld door onze nieuwe vriendin werkzaam als uitvoerend directeur at the US Chess Federation yes yes.
Dat we eenmaal een tijdje achter onze stand zaten en genoeg tijd hadden om ideeën te pitchen bedacht ik o.a. om een schaakbord neer te zetten.
Victor zei, ‘nou ik weet of dat een goed idee is’... Pff.. ha, geen goed idee?! De 2 kids die bij de stand al eerder peinzend de puzzeltjes aan het oplossen waren in de boeken, speelde eerst op het bord tegen elkaar, toen tegen mij 😑 (dus toen waren we snel klaar) en kwamen daarna met Victor schaken. De jongens hadden een klok gekocht en wilde die gebruiken. Vic stelde voor om 5 min. voor hen en 1 min. voor zichzelf in te stellen. Op die manier was het spel zo interessant en dynamisch om te zien dat er binnen no-time 30 man om de tafel stond te kijken. De ouders en kinderen vormde op dat moment een frame om Vic heen wat werd opgemerkt door een fotograaf die daar de hele dag al door het gebouw sjouwde met z’n hebben en houden qua cameramaterialen.

Vic heeft ook zijn break nodig en gaat af en toe aan de wandel. Alles leuk en aardig maar ik sta hier dan wel alleen achter de stand. En dan lijkt het wel alsof er meer mensen komen vragen naar het hoe en wat van de boeken. Leuk wel, en dat merken we allebei, dat we steeds gemakkelijker de voordelen en de manier waarop de Stappenmethode werkt kunnen uitleggen in schaakjargon maar makkelijk is anders als ik voor mezelf spreek. Laat staan in het Engels waarin ik woorden dien te gebruiken waar ik alleen al in het Nederlands nauwelijks bekend mee ben. In het begin hakkelde en takkelde ik me een slag in de rondte, kon niet overal antwoord op geven en verwees ze dan al snel naar Victor. Bovendien gingen de gesprekken op een gegeven moment niet meer over de boeken, maar omdat we zo ‘gezellig’ aan het kletsen waren kreeg ik ook te horen wat de geïnteresseerden in hun vrije tijd deden. Zo ben ik onlangs ingestraald, weet ik dat er in de lente van 1978 in Duitsland ijspegels aan de daken hingen en heb ik geleerd dat ik aan mijn vingers moet trekken als ik ongelukkig ben.
Maar anyway, we praten tegenwoordig dus een stuk vloeiender in het Engels als het om de Stappenmethode gaat. En ouders en trainers zijn echt enthousiast. We krijgen veelal te horen dat ze al bekend zijn met Chess-steps en de Stappenmethode en zij het uniek vinden in haar soort. Ook een zeer enthousiaste lerares uit New York trok alle trainers bijna onder dwang naar de stand want zij moesten dit echt zien en lezen en weten!! 

Na 3 dagen moet ik zeggen dat ik ook wel weer een beetje blij ben dat het afgelopen is. Naast dat het nuttig is geweest en leuk en super om Victor in zijn element te zien en daarbij belaagd te worden door kinderen was ik niet altijd even gecharmeerd van de sfeer op het toernooi. Het lijkt vooral intens belangrijk te zijn wat je rating is en hoe hoger hoe minder je het slachtoffer bent van pesterijtjes en serieus.. het geluid wat er af en toe uit die kinderen komt is ook weerzinwekkend.
En éen of andere man die ga ik zeker niet missen! Hij liep geregeld langs als een soort van Johnny Bravo incl. zonnebril en zo'n mini-telefoon-hang-geval in zijn oor langs onze stand te flaneren. (O, dat heet een 'handsfree telefoon' zegt Victor net...)

Morgen gaan we dan even fijn de stad in voordat ons schema weer roept. Vond het zelf wel een goed idee om na het 3 dagen durend toernooi met de fiets door Atlanta te scheuren maar men gaf ons de garantie dat we gegarandeerd van onze fietsen zouden worden gereden.. so ok.. we ‘ll walk..

Het is heerlijk weer in Nederland hoorde ik, geniet ervan! Hier is het koud met wind en nat. 

Untill next time