USA, Tampa t/m Orlando

Ocala National Park

In het gedeelte aan de Juniper Springs hadden we weer een relaxed dagje vandaag. Het was heet en het water koel dus tel uit je winst. Al moet ik zeggen dat ik me gedurende een wandeling door het natuurgebied wat er omheen lag niet zo relaxed voelde met loslopende beren, krokodillen, slangen en dikke insecten die tegen je voorhoofd opvliegen en in je oor blijven hangen, brr, gadver. En waarom is het daar ook altijd zo stil in dat bos op een paar krekels na voor de spooky achtergrond muziek! Mede daardoor schrok ik me telkens 3 maal de rondte in wanneer er weer een hagedis pijlsnel, wat gepaard gaat met een plots gekraak van de droge bladeren, de struiken in duikt terwijl ik diep geconcentreerd bezig was om niet op een krokodil te stappen en tegen een beer aan te lopen! Werkelijk waar hart-ver-zak-kend!

Tampaaa Down Town

Na zon, zand en wijkjes eindelijk weer hoge gebouwen, straat, beton, graffiti in steegjes, vuilnisbakken en met een zuchtende vriend op de achtergrond. Ik kan eindelijk weer als een dolle stier omhoog, opzij, door de blaadjes en o dat muurtje is een mooi frame om foto‘s te maken 😃😃😃 Ondertussen moet ik goed opletten dat ik niet té lang op het kruispunt ga staan met mijn camera omhoog gericht (want ja vanaf deze angle is dat gebouw zooo mooi 😍) als ik niet door het verkeer overreden wil worden. In nood kan ik immers fluiten naar een heldhaftige reddingsactie van Vic want die staat alweer meters ver te wachten en zoekend te kijken naar waar ik in hemelsnaam blijf.
In Tampa zijn we op zoek gegaan naar een game en spel room daarbij kwamen we tegelijk terecht in een oud stads gedeelte. De straten waren oud, gezellig met bars, tattooshops, sigaren, barbershops en nog veel meer hipheid.
Na enkele fanatieke spelletjes basketbal en airhockey (I loooove airhockey!) stapte we moe en bezweet de deur weer uit. We liepen verder de oude straten door en vonden een mooi bankje om eens even flink te relaxen aaaahhh... Daar zaten we, laag onderuit gezakt de straat in te kijken waar we naast elkaar stilzwijgend nutteloos zaten te relaxen, wanneer doe ik dat nog...?.. dacht ik bij mezelf. Ik weet dat ik dus het huis uit moet om het zover te laten komen. Dit ga ik onthouden, het gevoel wat het met zich meebrengt. Eenmaal thuis ga ik het herhalen in het Amstelpark 👌🏻.... met mooi weer....☀️
In diezelfde straat, waar wij dus even lekker nutteloos voor ons uit zaten te staren, kwamen er op gezette momenten hevig herrie makende gassende dure laag bij de grond liggende auto’s lange die eens even lekker gas gaven om hun testosteronlevel op pijl te houden zeg maar. Bij 1 geval waren wij 4 witte oogjes in een dot zwarte lucht die in onze gezichten werd uitgescheten.

Saint Petersburg in het Dalí Museum

Normaal gesproken als we gaan citytrippen, zoals de laatste dagen, passen wij ons aan aan de zon. Vandaag is anders. Normaalgesproken gaat het als volgt; buiten is het bloedheet en bij binnenkomst van éen gebouw hangen de ijspegels bij wijze van spreken al aan je neus. Dus ik dacht ik kleed me enigszins warm aan vandaag aangezien we de hele dag waarschijnlijk stilzitten in een museum, spijkerbroek en t-shirt volstaat wel. Niet wetende dat we later zouden worden uitgenodigd om mee buiten de deur te gaan lunchen met Jennifer Shahade en de uitvoerend directeur van dé Amerikaanse schaakbond. Liep ik daar met 2 plasjes water onder mijn oksels en kokend hete benen.
De dag was, op dit kleine ongelukkige incident na, meer dan geslaagd dat begrijp je. Jennifer Shahade gaf een interessante en bijzondere lezing over schaken en kunst. Zo heeft ze dus in Amsterdam met 3 naakte mensen geschaakt en is ze de uitvinder van ‘hulachess’ waar ik ook even een participant in ben geweest.
Dat leven van haar wil ik ook! Al schakend, pokerend als kunstenares hoelahoepend door het leven.
Ze heeft trouwens een geweldige Instagram-husband. Voor degene die niet weet wat dat is; je kent de mooie spontane goed gemikte foto’s van dames op Instagram, die worden veelal door iemand genomen die vaak in de buurt is.... precies ☝🏻.
De man van Jennifer lag op zijn buik, opzij, onder en boven het schaakbord en onder de jurk van de tegenstandster voor het mooiste kiekje en met succes moest ik concluderen toen ik de foto’s zag. Als ik Vic vraag dan sta ik na een kreun en een zucht zonder voeten op de foto en 10 kilo zwaarder dan mijn zelfbeeld dacht te zijn.

Anyway

Op de speciaal voor deze roadtrip in elkaar gezette playlist cruisen we verder onze weg omhoog naar Orlando. Met voornamelijk rock ‘n roll muziek rocken we de pan uit. Op 1 liedje na (Up past the nursery van Suuns) waar Vic spontaan ellendig van wordt elke keer als hij het hoort maar ja jammer, ik vind m top! Ik word weer beetje narig van earth song van Michael Jackson maar dat is natuurlijk ook de bedoeling.
Typisch genoeg wil het geval dat bij een hardrock nummer van Geordie die mijn vader heeft geïntroduceerd waar hij bij het horen ervan zelf in zijn oude (maar voor zijn tijd absoluut moderne technologie ☝🏻 #’tismaardatjehetweet) Mercedes over de weg vliegt, dat wij frappant genoeg bij het horen van die muziek eigenlijk altijd in de file staan 😅.
 

De navigator

Als navigator fungeer ik niet al te best maar dat moge geen verassing zijn. Laatst kwamen we in Orlando aan bij een door mij genavigeerde locatie. Het was zo’n ontzettend groot gebouw dat we 10 min. heen met onze koffers en tassen naar de bali zijn gelopen en welgeteld weer 10 minuten terug omdat het de verkeerde locatie was. Sja, dat heette ook ‘Rozen nogwat’ dus kan Vic me wel weer leuk lopen uitlachen maar ja dat is toch verwarrend! En ja ik ben een beetje snel afgeleid tot ongenoegen van de bestuurder die ook snel afgeleid is dus zoals je al leest snap je dat de twee volgende zinnen veel voorkomend zijn: ‘die afslag hadden we moeten nemen’ en ‘hadden we die afslag moeten hebben?’

Verder wordt in Amerika geacht dat je rechts aanhoudt en niet op de tweede baan loopt te leuren net als in NL en dat begrijpt ook iedereen waren het niet dat als je hier rechts blijft rijden dat er opeens ‘merge’ op de weg staat wat zoveel betekend als ‘over 3 meter ritsen’ maar op zo’n drukke autoweg is dat niet echt makkelijk en je er als auto tussen laten ho maar. Dan kan het ook nog eens gebeuren dat je op de rechter rijbaan opeens op de weg ziet ‘right only’ en zie dan maar eens op de juiste baan naar links te komen tussen de rij wachtende auto’s voor rood met de no-way-dat-ik-je-er-tussen-laat-mentaliteit. In het begin reden we dus gewoon beduusd het hoekie om aangezien wij als braverds voornamelijk rechts reden. 

(even tussen 2 haakjes)

Voor zover ik me kan herinneren kreeg je vroeger, als je in een Nederlands restaurant een vegetarisch gerecht bestelde, voornamelijk deeg, aubergine, kaas(brie) en champignons om te vullen. Tegenwoordig ervaar ik de gerechten meer verfijnt en men komt er achter dat veel vezels ansich, en met name het vele knagen ervan, al volstaat. In Amerika gaan we terug in de tijd. Meestal krijg je een hoeveelheid kaas waar je bang van wordt, veelal rauwe champignons, deeg en een plukje ijsbergsla met een flinke dot crème fresh erop om de zware kost te blussen? Dan snap ik best goed dat de Amerikanen liever kiezen voor een sappige burger.
Ook bij onze tot nog toe favoriete fast food keten namelijk Applebees, half fast half food, wordt ervan uit gegaan dat de gemiddelde Amerikaan de smaak van groente niet kan waarderen. Ik was al lang blij met de portie sperziebonen die ik kreeg en sloeg al snel gretig toe waren het niet dat dit keer de tranen spontaan in mijn ogen sprongen van de hoeveelheid zout die erover was gestrooid. Nou ja zout, meer een goedje met een ondefinieerbare smaak en heel veel zout. Nu ik dit schrijf en de herinnering weer levendig tot mij komt maken mijn speekselklieren overuren. Zeg maar het Pavlov effect op en top.
Maar laat ik niet doen overkomen alsof wij geen gezonde keuzes kunnen maken op onze trip. Ze hebben hier ook Whole Foods. Dat is een soort van enorme Ecoplaza, echt geweldig. Je kan er ook je gezonde koude en warme voedsel in een bakje verzamelen en aan het eind van je shop avontuur in de eetruimte naast de kassa’s opeten. Of meenemen naar je hotelkamer samen met een zak overheerlijke chewy choco cookies ^^.

Vandaag zijn we aangekomen in Gainesville. Morgen geeft Victor een simultaan op een school van een klant.

Ok doei

P.S. Carlijn, waar ik zelf nog niet over had nagedacht maar wat jij al wel had voorspeld, stond daadwerkelijk te gebeuren. Enkele dagen na de start van onze roadtrip haalde ik, eenmaal aangekomen bij het hotel, de tassen van de achterbank toen ik stuitte op 2 propjes gedragen sokken ☝🏻. En vanaf dat moment ging alles vertraagd... ik keek op naar Vic, hij zag wat ik zag met daarbij in mijn ogen ‘nee hè, toch niet het begin van een berg zooi in de auto met daarbij het gevolg van een vriend die de rest van de tijd aan mij gaat vragen waar hij zijn spullen heeft gelaten en ik hem geërgerd refereer naar die zooi op de achterbank van de auto! ..Aaah... maar voordat ik het op dat moment ook maar in mijn hoofd kon halen om aan dit ongenoeglijke tafereel te kunnen denken, hield Vic z’n hoofd al schuin en keek me aan met een blik van ‘serieus... je gaat toch niet nu al beginnen met zeuren... En dat is voor mij genoeg om te weten dat de boodschap is over gekomen 👌🏻.