Adelaide, Melbourne, Great Ocean Road, Auckland, Hot Water Beach en Rotorua.

Alrighty then.... I'm in New Zealand !!

En wat een lekker Hollands weer hier....! Regen, zon, wind en.... regen... Vandaar dat het hier net zo mooi groen is als thuis. Gepaard met: 14.000.000 grazende schapen, ik weet niet meer hoeveel miljoen koeien, 1.000.000 herten en 80.000.000 possums (!). Nu ben ik even van mijn apropos gebracht want ik heb net de hoeveelheid koeien gegoogled, en uiteraard wil ik hier juiste informatie verschaffen (!!), maar daar kom ik niet helemaal uit. Ook de schapen lijken er meer te zijn... misschien heb ik het verkeerd verstaan en zijn het er 40.000.000... (?). Ik ga het morgen even navragen. Hoe dan ook, meer vee dan mensen: ong. 4.000.000 waarvan 3/4 on the North Island wonen, het kleinste eiland. Nog even een feitje: de Kiwi (fruit), heet geen kiwi, de oorspronkelijke naam is Chinees Goosberry. In Australië stond ik al te popelen om een echte verse kiwi uit Nieuw Zeeland te eten maar de kwaliteit viel tegen. Ook in Nieuw Zeeland was het teleurstellend. Schijnt dat Nieuw Zeeland wel wat kiwi's verbouwd maar niet veel. Bovendien zitten we buiten het seizoen dus ze komen nu uit Italië. Aha-moment... Ik heb een keer in mijn leven een echte Spaanse sinaasappel gegeten en de puurheid qua smaak was ongelofelijk. Vandaar dat ik deze ervaring nog eens wilde beleven maar helaas. Nog eentje dan: in Australië was de ozonlaag vrij dun dus het was smeren geblazen, minimaal factor 30. Hier is geen ozonlaag, uitkijken geblazen dus. 

Ik ben momenteel in Rotorua. Hier heb je zogenaamde mud pools, ook wel geysers genaamd. Nieuw Zeeland is een vulkaaneiland en op sommige plekken is de aardkorst zeer dun. Hierdoor heb je plekken waar de stoom ontsnapt en is het water en of de modder kokend heet. En er komt een heerlijke zwavellucht vrij. Vanmorgen zette iemand een raampje open voor frisse lucht, nou ik denk dat mijn wandelsokken nog beter ruiken dan die lucht, gadver. Maar ok, je valt er ook weer niet stijl van achterover. Ik ben door het park gelopen met deze dampende gaten, wel heel bijzonder om te zien hoor. In Hot Water Beach zijn we met een groep naar een stuk strand gegaan waar de aardkorst gemiddeld 2 km dik is. Om te vergelijken, ik weet dat de korst in Engeland bijvoorbeeld 150 km dik is. Je zag daar kokend water uit het zand naar boven komen. Het idee was om een groot gat vlakbij dit borrelende punt te scheppen en dan loopt er van dat punt heet water het gat in en van de andere kant wat koud water van de zee. Sjah, was het maar zo rooskleurig. Je moet heen en weer lopen door het zeewater en af en toe voel je een golfje kokend heet water langs je benen stromen tijdens het scheppen en dat is zeer pijnlijk kan ik je vertellen. Je hoorde continue iemand 'oe a HEET!!' roepen. Wel gelachen, dat wel. O en 's avonds in een zelfgegraven hot water pool liggen en naar de sterrenhemel turen is ook geen straf. A, en laat ik niet vergeten dat ik twee dagen geleden de Tamaki Maori Village heb bezocht. Je weet wel, die krijgers met tatoeages op hun gezicht die grote ogen maken, driftig op hun knieën slaan en hun tong uitsteken om duidelijk te maken dat ze je willen opeten. Er werd ik weet niet hoe vaak tegen ons gezegd, 'graag niet lachen bij onze openings ceremonie'. Als je maar vaak genoeg denkt 'niet lachen niet lachen' dan wordt je vanzelf al een beetje giebelig, ik iig. Maar heb niet gelachen, was indrukwekkend en intimiderend. Ik kan me voorstellen dat Abel Tasman in 1642 geen tweede keer voet aan Nieuw Zeelandse wal durfte te zetten. 

Nog even een stukje Adelaide, Melbourne en mijn trip at the Great Ocean Road. In Adelaide is mijn meisjes droom uitgekomen. Ik heb eindelijk een reuzenpanda gezien. Twee om precies te zijn, Funi en Wang Wang. De ideale ontmoeting in my imagination zou natuurlijk deze zijn: Ik kom aan op de panda afdeling, ik zie Wang Wang, hij ziet mij, Wang Wang herkent mijn smachtende blik hem te ontmoeten en loopt naar mij toe en rijkt zijn poot uit naar mij....naja zoiets. Echter... ik trof twee panda's aan die volledig voor pampus lagen. Wang Wang lag erbij alsof hij de avond daarvoor flink was doorgezakt en Funi lag horizontaal voor het (Chinese?) doorgeefluik. Trouwens, dat ik door de dierentuin heen liep lagen eigelijk alle dieren wel voor pampus... Maar goed ok, ik was evengoed in mijn nopjes. Heel bijzonder om ze te hebben gezien. Anderhalf uur later kwamen ze een beetje tot leven. 

Melbourne, gaaf om doorheen te lopen. Veel historie qua architectuur en memorials. Hippe cocktailbarretjes die niet te vinden zijn omdat ze exclusief willen zijn, steegjes die je moet weten te vinden vol graffiti kunst en een groot plein met musea en kunstgalerijen. Het weer is daar zeer wisselvallig, ongelofelijk. Vier seizoenen in één dag werd mij verteld en dat is helemaal waar. Jas aan jas uit, het begint te regenen, waarom? de zon schijnt, o nee, wolken, waar komt die wind opeens vandaan??!! Ik heb een tour door de stad gemaakt, super leuk en in de art galleries kon ik mijn lol weer op met spiegels en de mooie en bijzondere interieurs, lots of photo's!!

The Great Ocean Road was ook weer een mooie belevenis. In de bus ontmoete ik één Belgische en twee Hollandse meiden die als au pair in Melbourne werkte. Heel gezellig en het is af en toe ook zo fijn om lekker Nederlands te praten. Even geen zinnen in het Engels in elkaar draaien met de woorden en uitdrukkingen die je kent. De Twelve Apostles gezien, ook weer gewoon een paar stenen in het water maar op een één of andere manier zo indrukwekkend. Met een busje langs bergen gereden waar het leek alsof er een tapijtlegger de bergen van een groen tapijt had voorzien. Zo strak en smooth. Koala's, wallabies en verschillende vogels in het wild gezien. O en niet te vergeten de penguin parade op Phillips Island. Zaten we daar met een paar honderd man op een tribune op het strand in de schemering naar de zee te staren wachtend tot er groepjes kleine penguins uit de zee aanspoelde. Schattig om de groepjes waggelende penguins uit de zee te zien lopen, met z'n allen even wachten achter een paar stenen om dubbel te checken of de kust veilig is, dan weer een paar meter verder waggelen, weer even verstoppen achter een groep stenen, check check, ja hoor, kust veilig, en zo maakte ze hun weg naar hun nestjes in de duinen. 

Zo, en toen ging ik terug naar Sydney, en met even diep ademhalen hebt ik Australië verlaten. Aangekomen in Auckland ben ik een reismaatje tegengekomen die me van enige afleiding voorzag. Dat had ik ook even nodig. Door al het geplan om mijn reis in goede banen te lijden en mezelf tegenkomen liep mijn hoofd tijdelijk over. Dat hoort erbij en word er sterker van. 

Morgen naar Taupo waar als het goed is een vliegtuig klaar staat om mij mee te nemen de wolken in en mij er op zoveel voet ook weer uit te gooien. Oi.......