Taupo, River Valley, Wellington, Kaiteriteri, Westport, Lake Mahinapua, Franz, Wanaka and Queenstown

Kia ora (groet in Maori),

Mijn tijd in Nieuw Zeeland zit er bijna op. Gister ben ik vanaf Christchurch terug naar Auckland gevlogen and it was a bumpy ride, literally. Hobbelend in een bus zitten vind ik geen probleem maar in een vliegtuig bezorgd mij dat enigszins zweethandjes. Zoals bekend was er een aardbeving in Christchurch ong. 3 jaar geleden en daar is de schade nog steeds erg goed van te zien. Scheuren en ongelijkheden in de wegen, kale plekken van gebouwen en huizen die inmiddels zijn opgeruimd, huizen met gebroken ramen, sokkels zonder standbeeld en kerken uit den oude tijd (van wat er over is gebleven) zijn vastgezet met ijzeren constructies. Een schrijnend straatbeeld als je het mijn vraagt. Er wordt overal hard gewerkt aan de wederopbouw van de stad.

Goed, even wat leuks, even wat avontuurlijks, even wat completely awesomes: Skydive in Taupo !! Bloody hell wat was dat gaaf !! 15.000 ft. 1 min vrije val. Met 270 km/h naar beneden denderen. Echt een aanrader. Toen mijn beste vriend voor die dag na 10.000 ft. de parachute open trok en we vredig door de lucht zweefde realiseerde ik me dat ik hier in de lucht wilde blijven. Wat een uitzicht en wat een fantastisch gevoel. Maar ja, het leven gaat verder en dat wel te verstaan met een hoge percentage adrenaline in mijn bloed die pas na 5 dagen mijn lichaam had verlaten. Ik was die paar dagen van God los, ben in, op en onder rotsen gekropen, in bomen geklommen en van een cliff afgesprongen (in het water.... Mam). Alles is weer rustig nu. Maar als ik de DVD terugkijk dan krijg ik spontaan energie om The Ironman Race uit te rennen met een toptijd. Dat gaat uiteraard nooit gebeuren natuurlijk en in wil zeker mijn neef Robin niet voor het hoofd stoten aangezien hij de Ironman in een partijtje pokke weer heeft gerealiseerd. Goed gedaan man!

Tussen Taupo en River Valley was er de Taranaki Falls Track. Hierbij zag je in de verte Mount Doom uit Lord of the Rings. Ik hou erg van de creativiteit die mensen kunnen bezitten om zo'n soort film te maken maar op een één of andere manier lukt het me maar niet om mijn aandacht bij die film te houden. In NL ben ik bij alle drie de keren dat ik de film trachtte te kijken in slaap gevallen. De eerste keer dat ik in Auckland was hadden ze the Lord of the Rings in the TV room van het hostel en ook deze poging om de film te bekijken zonder spreekwoordelijk te zagen was weer mislukt. Mijn motivatie dit keer was duidelijk: 'ik ben in Nieuw Zeeland, ik kom op plaatsen waar de film is opgenomen, nu concentratie graag!' maar helaas. 

River Valley is een zeer klein plaatsje op het Noordereiland, zeer rustgevend, heuvels, groen, schaapjes... Beauty all over the place. Ik kan me zelfs voorstellen dat mensen er onrustig van kunnen worden zo rustig en stil is het daar. Tussen River Valley en Wellington zijn we langs het plaatsje Taihape gereden. Taihape is de Gumboot capital of the world. Voor diegene die niet weten wat dat betekend (heel gek): in deze town hebben ze een speciaal grasveldje met hekken er omheen waar jaarlijks mensen naar toe komen om een rubberen regenlaars een slinger te geven met als doel deze zo ver mogelijk te laten landen. Mag ik dan nu met trots aan jullie allen bekend maken dat ik heb gewonnen van de vrouwen. Niet van de wereld trouwens hoor laat daar geen misvattingen over ontstaan. Prijs: ijsje van de Mac. Hiep hiep hoera :). Daarna door naar Wellington, the capital city of New Zealand. Ik had mezelf één dag gegeven om een goede globale indruk te krijgen en dat is wel gelukt denk ik. Museum was informatief, stad enigszins kunstzinnig, uitzichten weer prachtig alleen was ik net te laat om the art gallery te bezoeken. In Wellington ben ik Mount Victoria op gelopen. Later in mijn hostel vertelde iemand dat er op die track een filmset was van Lord of the Rings, heb ik weer niet herkend natuurlijk. Klopt het dat er in de film in een bos één of andere draak de Hobbits/Smeagols probeert uit te roeien en dat deze gasten onder de voet van een enorme boom schuilen... of zoiets? Nou, dat heb ik gezien dus! Alleen niet bewust. Ok, van Wellington ben ik met de ferry overgestoken naar het Zuidereiland. Machtig gezicht tussen de hoge bergen van de Marlborough Sounds en de aanwezigheid van de mist maakte het beeld extra mysterieus en sprookjesachtig. Met de bus op weg naar Kaiteriteri werd ik vergezeld door brede wijnvelden langs de wegen en zag ik het beeld in vergelijking met het Noodereiland langzaam veranderen. Heuvels met groen maakte nu plaats voor meer en hogere gebergten met hier en daar sneeuw alsof iemand wat poedersuiker over de toppen had gestrooid. In Kaiteriteri ben ik s' avonds met een groepje mede avonturiers en een zaklantaarn een bos in gelopen waar glow worms te zien waren. Ik heb me serieus verbaasd over het feit dat niemand daar zijn of haar enkel heeft verstuikt. Af en toe leek het wel alsof die bomen hun wortel expres een stukje omhoog liften om ons te tackelen en om vervolgens in silence zich spreekwoordelijk de bladeren uit hun broek te lachen. Op de weg terug naar ons hostel was er lichte paniek omdat er door mensen zonder zaklantaarn een onbekend bewegend object was gesignaleerd. Later bleek het een verdwaalde pinguin! Je gaat toch altijd uit van het ergste als zo'n situatie zich voordoet, waarom is dat ?! O, hang on, misschien is dat omdat het in Australië WEL handig is om in grote vrees met de handen in de lucht rondjes te rennen. Verder heb ik in Kaiteriteri met een reismaatje mooie wandelingen in de bossen en langs de stranden gemaakt. 

Van Kaiteriteri naar Westport. Kampvuurtje gemaakt en biertjes gedronken. Van Westport naar Mahinapua waar naar mijn weten alleen een Lake is, Lake Mahinapua, en één hotel. Gezellig feestje daar. Het idee was om alles qua outfit aan te trekken als het maar geen kleding was. Leuke creaties, dat wel. Een meisje had zich in haar backpack gehezen, andere in een vuilniszak of kartonnendoos. Ik vond het met een groene pruik en een Hawaii slinger eigelijk wel welletjes. En kleding! Achteraf vond ik het wel jammer dat ik er niet op was gekomen om een jurkje in elkaar te knutselen van bubbeltjesplastic. Dus bij het volgende thema feestje weten jullie dat ik die doorzichtige plastic mummie ben :D. Van Mahinapua naar Franz Josef. Pancake Rocks bekeken, bijzonder natuurverschijnsel, zie foto's. In Franz Josef de eerste dag in een hot tub zitten smoren. De volgende dag een walk gedaan naar de Franz Jozef Glacier, gaaf zeg! In Franz had ik weer eens de mogelijkheid om mijn vakbekwaamheid te exerceren. Casus: Engelse dame, twee maanden geleden van de trap gezeild in een staat van dronkenschap waarna hevige pijn in kniegewricht links. Gister, gedurende het nuttigen van te veel alcohol, springend uit haar bol gegaan op knie links. Status quo, antalgisch looppatroon ten gevolge van knieklacht li. Hulpvraag: ik wil die gletsjer op morgen, kan je me helpen. Nadat ik haar van enig (nodig) advies had voorzien, onderzoek had verricht en de knie had ingetaped, kon deze dame de volgende dag de berg op zonder napijn. Een van mijn succes verhalen ;). Van Franz naar Wanaka, en serieus, mocht je een burn-out hebben of het even allemaal niet meer zien zitten, ga naar Wanaka. Heerlijk peaceful dorpje met een werkelijk indrukwekkend mooie Lake, Lake Wanaka. Ademhaalmomenten ten top. Mind you, wel zeer koud om zonder jas in het water te spingen maar verfrissend is het zeker.

Van Wanaka naar Queenstown. Vanuit mijn raampje in de bus zag ik dat de heuvels bezaaid waren met brem. Althans, ik denk dat het brem is. Deze struiken geven veelal gele bloemen en kunnen werkelijk een heerlijke geur afgeven. Ik kan zo genieten van die geur. Deze soort deed dat niet maar ik weet toevallig een plaatsje in Alkmaar waar ze deze geurende planten verkopen. Je weet wel, dat prachtige bloemenstalletje op het hoekje van de Piersonstraat aan de Willem de Zwijgerlaan waar ze behalve brem ook de mooiste bloemen verkopen en waar je met open armen wordt ontvangen gewoon omdat het mooie mensen zijn die je met alle liefde willen helpen om jou van een prachtige bos bloemen te voorzien waarmee je thuis kan komen en waarmee je vervolgens jouw en of andermans wereld weer een beetje mooier mee kan maken... :), woensdag, vrijdag en zaterdag, en anders op het Geert Groteplein 300 meter verderop zes dagen per week, en anders vrijdag en zaterdag in Heerhugowaard buiten bij de Lidl en de visboer. O jee, ik mis de bloemen!

Queenstown, leuk and party all night long. Beregezellig, het lijkt wel of er alleen maar toeristen wonen. De orginele Bungy Jump Bridge is daar gehuisvest. Ik wilde het eerst niet doen vanwege geld, en ok.. ook vanwege enige knikkende knieën, maar naarmate we the Bridge naderde had ik toch besloten om het gewoon te doen. Hoe cool is dat, springen van de original bridge. Ik stond met mijn portemonnee en mijn enthousiaste hoofd al klaar om mijn jump te betalen. Helaas ging het feest niet door vanwege mijn hyperflexibele schoudergewrichten. Na de jump moet je jezelf via een stok de boot intrekken en eerlijk is eerlijk, bij het aanzien van de positie waarin dat gebeurde, voelde ik al dat dat voor mij niet ideaal zou zijn. De kans die bestaat is klein maar toch. Dusss... Oproep: Wie wil er de volgende keer wanneer de mogelijkheid zich voordoet samen met mij springen? Mijn idee: ik klamp me vast en mijn mede jumper hijst ons de boot in :). Opgelost. In Queenstown had ik me ook nog opgegeven voor een bar crawl, onder het mom van 'alles eens geprobeerd hebben' natuurlijk. De Ice bar met ijssculpturen was bijzonder, verder overal gezellig. De avond was helemaal geslaagd toen er een limbo dans competitie gestart werd. En mag ik dan wederom aan jullie bekend maken dat ik gewonnen heb. En mag ik dan ook even mededelen dat ik de langste vrouw was! Ik weet niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen met een stok die qua hoogte kwam tot aan halverwege mijn dijbenen maar ik ben er plat onderdoor gelopen. Prijs: Jägerbomb.....wat? Geen idee wat het was. Een glaasje in een glaasje met Jägermeister en Red Bull, best te pruimen. Ik stond nog wat na te praten met de meiden terwijl ik van mijn Jägerbomb zat te nippen alsof het een speciale whiskey was. Toen de barkeeper mijn glas wilde weghalen en tot zijn verbazing zag dat mijn glas nog vol was begon hij te lachen, en plots begon iedereen te lachen. En ik weet uit ervaring dat als je jezelf in een situatie bevindt waarin iedereen begint te lachen, behalve jijzelf, je de plank behoorlijk aan het misslaan bent. Klaarblijkelijk is de Jägerbomb een shot, een in-één-keer-achterovergooi-drankje. Ja weet ik dat.. ?!

Ok, dus nog twee nachten in Auckland en dan gaan we naar Bangkok. Heel spannend weer, heel benieuwd.

Bye