Bangkok, Ayutthaya, Chiang Mai, Ran-Tong Save&Rescue Elephant Centre en Pai

Sawadee ka,

Mijn realiteit right now: ik heb het wederom koud... Ik zit momenteel in een lange broek, met sjaal, een loopneus en met twee truien aan warme Chinese groene thee te drinken... Ik ben nu in Pai en de eerste dagen waren heerlijk overdag in de zon, 's avonds en 's ochtends wat koeltjes maar prima te doen. Alleen de laatste dagen is het koud, voor de nacht heb ik drie extra dekens gestolen van de andere bedjes, brrrr. Pai ligt in het Noorden van Thailand vandaar de koelte. Maar dat ik hier de laatste dagen locals als eskimos voorbij zie sloffen compleet ingepakt met muts en Uggs was wel het laatste wat ik had verwacht. Pai is leuk, beetje hippiecultuur, erg gezellig en het heeft een prachtige omgeving. Vandaar dat het mij en een reisgenootje (ook uit The Netherlands) een goed plan leek om de omgeving te verkennen per fiets. Als echte Dutchies wilde we wel weer eens op een fiets zitten. Niet aan gedacht dat het hier in Thailand or anywhere else in the world of course (.....!) heel anders fietsen is dan in het platte Holland als je de tegenwind niet mee rekent. En we hadden ook geen goede fietsen, ik ben na deze ervaring werkelijk de laatste die zal aanraden om met een oude Opoefiets incl. mandje en zonder versnellingen de heuvels van Pai op de fiets te trotseren, pffff... De volgende dag hebben we een motorbike gehuurd en dat was grandioos, daarmee kom je nog eens ergens. We hebben twee watervallen bezocht, bijna een kip omvergereden en de zonsondergang bekeken op de Pai Canyon, heel mooi, dan weet je weer wat zon met je kan doen. 

Na het vertrek met het vliegtuig vanuit Auckland kwam ik aan in Bangkok. We hebben een tussenstop gemaakt in Sydney en in Taipei en ik geloof dat het in Sydney was dat ik zat te wachten en ineens iemand achter me flink hoorde roggelen, ik keek om, spuugt die man zijn roggel uit in een vuilnisbak met een sticker waar op staat, 'No Spitting Please'. Wat een smerigheid. Mijn ogen en die van een andere Europese passagier vonden elkaar even tijdens dit wenkbrauw optrekkende gebeuren. Verder keek niemand op of om, de gate zat vol met Chinese mensen, later leerde ik dat dat is wat oudere Chinese mensen doen....O... Dat moet maar even stoppen dacht ik zo.

In Bangkok had ik verwacht dat wanneer ik eenmaal door de deuren de luchthaven uit zou lopen, ik onmiddelijk van mijn sokken zou worden gereden en dat het verkeer net zo ongeregend zou zijn als wat ik in Cairo, Egypte had ervaren. Daar stond het verkeer op een kruispunt schots en scheef tegen elkaar aan, vast. Dan kan je alleen maar uit je raampje kijken en denken: mensen, zien jullie niet dat dit niet werkt?! Maar goed, in Bangkok was niets van dat alles het geval, men rijdt wel vrij hard en de hobbels in de weg zie je daardoor niet altijd aankomen waardoor je hoofd zich op die momenten tijdelijk in het dak van de taxi bevindt maar dat geeft niet, een beetje cultuurverschil moet er zijn. Ik heb Bangkok vrij snel verlaten vanwege de demonstraties, ook al merkte ik er in de stad niet heel veel van en voelde me ook niet onveilig. Voordat in naar NL vlieg kom ik toch weer in Bangkok dus dan zal ik wat meer gaan zien. Ik heb in ieder geval Khao San Road al bezocht en daar de vrouwen die langskwamen met gebakken zwarte schorpioenen vooralsnog vriendelijk bedankt voor het aanbod. Maybe next time.

Ayutthaya, erg druk omdat het net voor de konings verjaardag was. Eettentjes en muziek voor the locals. De hele dag door hoorde je verhalen over de koning door de speakers komen, in het Thais uiteraard, maar op de manier waarop ze over hun koning praten, merk je hoe graag ze hem mogen. Overal zie je ook grote afbeeldingen van de koning, langs de snelwegen, aan sleutelbossen, in iedere winkel en in ieder huis hangt een poster. In Ayutthaya ben ik met een bootje om de binnenstad gevaren en heb drie grote tempels bezocht. In Bangkok heb ik er wel veel gezien maar ben er toen nog niet in geweest. Daardoor was de eerste tempel met een werkelijk enorme bronze Buddha een grote dip in de Buddhistische cultuur. Alles was brons- en goudkleurig binnen in de tempel, indrukwekkend. 

Met de nachtbus naar Chiang Mai, een stukje rustiger dan Bangkok. Maar je stond evengoed als het tegen zat 5 min. je hoofd naar links en rechts te forceren voordat je eindelijk de weg kon oversteken. Zebrapaden zijn er wel maar die liggen er meer voor de sier zover ik weet. In Chiang Mai tempels bezocht, in Tuk Tuk gezeten, over de Night Market gelopen en naar een Muay Thai Kickbox Gala geweest. Ja, helemaal leuk. Het klinkt misschien gek maar er wordt met respect voor elkaar gevochten. Een mooiere zin is natuurlijk dat je met respect voor je potje wordt geramd of met respect een knal voor je kanis krijgt of met respect knock-out wordt geslagen... het is maar hoe je het bekijkt of hoe je er zelf naar wilt kijken. Wat gewoon mooi was om te zien was dat ze na de vechtpartij elkaar even oprecht vriendelijk een klopje op de schouder gaven. In Chiang Mai liep ik door de stad, en ik heb nog wel eens de gewoonte om uit het niets een enorme teug zuurstof naar binnen te halen. In NL verloopt dit vrijwel altijd zonder problemen maar omdat er in Chiang Mai zich overal verscheidene eettentjes bevinden, wilde het nog wel eens gebeuren dat ik de ene keer een wolk rauwe vis of gebakken spek naar binnen hees, het andere moment was dat een wolk putlucht en het volgende moment kon dat een zwarte rookpluim uit een Tuk Tuk zijn. 

Vanaf Chiang Mai naar Ran-Tong save&rescue Elephant Centre waar ik een week vrijwilligerswerk heb gedaan. Heel bijzonder. En ik had leuk gezelschap van de Engelse Scarlett die daar ook precies een week zou verblijven. We hebben poep geschept (één van de werkzaamheden die ik niet had willen missen en zelfs een beetje naar heb uitgekeken ... serieus), outdoor douchen met koud water (ai...), bamboo planten hebben we gedaan, herbal medicines voor de olifanten gemaakt met een zeer ouderwets (en misschien is ouderwets niet eens het juiste woord) apparaat, de olifanten gewassen, bamboo hakken in de jungle voor kleine Chom Phoo (3 jr.), olifanten te eten gegeven, de olifanten naar hun slaapplaats in de jungle gebracht en 's avonds lekker lezen of kletsen op onze prachtige stek in een grote hut op een hill waarvanaf het uitzicht 's ochtends adembenemend mooi was. 's Avonds een beetje griezelig zo in het donker naar de toiletten lopen. Als wij daar 's avonds zo zaten op onze oosterse matjes met ruggensteun hoorde we een ruis van krekels, soms een toeter van een olifant en geluiden van allerlei andere dieren om ons heen, de jungle is 's nachts zo druk. De geluiden waren zeer aanwezig maar tegelijk ook rustgevend. Totdat we daar op een avond zaten en we vlak achter ons iets op de grond hoorde vallen, plop..... we keken elkaar enigszins bezorgd aan, keken vervolgens om en zagen daar een dikke harige bruine spin... iiiiie.. jakkes! en deze begon ook nog eens kneiter hard te rennen, gelukkig richting uitgang..! Nu kan ik toch wel oprecht zeggen dat ik geen vrees heb voor spinnen maar op het moment dat ze zomaar uit de lucht komen vallen vind ik het niet zo leuk meer. Een paar keer daarvoor hebben we al eerder enkele, sommige hysterische, insecten m.b.v. een slipper en met een professionele golfslag naar buiten geslagen. Er viel eerder ook een gekko naar beneden, die hebben we heel gelaten. Het werken met de olifanten hebben we allebei als zeer bijzonder ervaren. In het begin als we ze benaderde en we hadden geen eten bij ons dan verloren ze snel hun interesse. Later in de week snuffelde ze nieuwsgierig aan ons en bleven ze heel rustig bij ons staan. Zo rustig dat het nu mogelijk was om deze mooie dieren in alle rust aan te raken en zelfs even je hoofd tegen hun kop aan te leggen. Elke olifant heeft een eigen verhaal, veelal zijn ze gered van een leven werken in het circus of omdat ze 'werkeloos' zijn geworden omdat ze te oud zijn om (vaak langer dan 12 uur per dag) te werken in de jungle voor het kappen van hout of werken als taxi voor touristen. Vaak worden olifanten in de jungle aan een boom geknoopt en alleen achtergelaten of ze worden van een cliff afgegooid als ze 'niet meer nodig' zijn. Deze olifanten komen in dit centrum terecht omdat in de omgeving mensen horen van horen zeggen dat er een mahout (iemend die de baas over de olifant is) slecht zorgt voor de olifant. De olifant wordt dan gekocht en leven in het centrum een stuk vrijer (alleen heeft de mahout die de olifant zo slecht verzorgde nu veel geld en wie zegt dat hij daar geen nieuwe olifant voor koopt). Ze kunnen niet terug het wild in dus dit is een goede oplossing en de mahouts die nu voor de olifanten zorgen zijn goed voor ze. Ze gebruiken geen stokken of zogenaamde hooks om de olifanten te laten lopen of wat dan ook, ze zijn vrij om te drinken en eten wanneer ze willen. Alleen werken ze nu elke dag evengoed enkele uurtjes met een tourist op hun rug (zonder stoeltjes) om het centrum financieel staande te houden. In de middag krijgen ze een bad om af te koelen, dat wordt ook samen met de touristen gedaan. Dat vinden ze fijn dat kan je zien. Zeker Chom Phoo, het jongste olifantje speelt als een blij kind in het water. Ik moet zeggen dat ik de eerste dag toen ik meedeed met alle touristen activiteiten dacht: zit ik verdorie nu evengoed midden in een touristische attractie ?! Maar mijn zienswijze veranderde naarmate ik meer over de huidige situatie van de olifanten in Azië leerde, hoe er nog steeds veel olifanten mishandeld worden en ik zag dat de mahouts goed met de dieren omgingen. Laatst zaten we op ons matje in ons hutje van het uitzicht te genieten en zagen we opeens een olifant blij vanuit de jungle voorbij rennen met een mahout erachteraan met de bedoeling deze tot stilstand te brengen, grappig gezicht. Een zeer rustgevend en mooi gezicht was 's ochtends wanneer we zagen hoe de olifanten met hun mahout op hun hoofd zeer rustig en bijna geruisloos vanuit de jungle naar beneden liepen. De olifanten hebben het goed hier en laten hun karakter zien en dat kan gelukkig ook hier. Maar goed, het meest ideaal zou natuurlijk zijn als de mens geen circussen meer bezoekt waar deze dieren worden gebruikt om mensen te vermaken, überhaupt goed voor alle dieren die voor het plezier van mensen trucjes moeten doen. In Thailand geen trekkings met olifanten doen, niet als taxi gebruiken en ja, uiteindelijk zijn er dan zelfs geen rescue centres meer nodig en dat is goed.

Vanaf Ran-Tong terug naar Chiang Mai en vanuit Chiang Mai direct door naar Pai dus. Ik stond daar in Pai trouwens in het donker in de stromende regen met mijn backpack te wachten op mijn pick-up naar het hostel toe. Ik weet niet waarom maar opeens dacht ik; hij zal me toch niet met een motorbike komen ophalen hè.... En ja hoor, achterop de brommer met een dikke backpack en een kleine incl. paraplu die ik boven het hoofd van mijn chauffeur moest houden, hahahaha, over modderpaden, ik had dit niet willen missen :). 

Wat leuk om Nancy en Jolanda in Pai te ontmoeten :). Was gezellig meiden!

Over enkele dagen kerst vieren in Laos, hopelijk met een paar gekleurde lichtje en een paar gezellige mensen en even skype met de fam. 

Fijne feestdagen iedereen !! Xx