Eerst even een stukje Bali

Selamat siang,

Wouw, Bali, ik wist niet dat je zo mooi was! Ik dacht ik tref een platgestampt vakantie eiland aan maar dat valt alles mee als je off track gaat. Dat ik met het vliegtuig aan kwam regende het pijpenstelen. Elke dag valt er hier wel even een moesson buitje op mijn dak en daardoor is het ook erg vochtig in de lucht wat gepaard gaat met een behoorlijke hitte. Als je de douche uitkomt kan je meteen weer terug lopen want je transpireert hier als een ligyrofoob die mij voor het eerst 'I will always love you' van Whitney Houston hoort meezingen. Nooit van gehoord? Dat is iemand die een fobie heeft voor harde en schelle geluiden maar dat had je vast al wel geraden! 

De eerste dag ontmoette ik een vriendelijke Italiaan die mij een aantal dagen heeft meegenomen achterop de motorbike om me de omgeving te laten zien. Daarbij kwam ik er achter hoe mooi de natuur is buiten de touristische trekpleisters. Aangezien hij hier al een aantal maanden verbleef was hij aardig bedreven in het zich verplaatsen binnen het verkeer like 'Indonesian style'. Dat ziet er gevaarlijk uit maar is werkelijk de veiligste manier om je hier in het verkeer te begeven. Doordat we aan het einde van het regenseizoen zittten zagen we het landschap in een frisse en prachtige kleur groen en zwart.... zwart omdat ik ook een aantal keer de binnenkant van een poncho heb gezien wanneer er weer uit het niets, althans zo leek het, een dikke zwarte wolk zijn tranen over ons uitstortte. Ik heb genoten wanneer we door de kleine dorpjes heen reden, van de rijstvelden, van de tempels (welke je als vrouw niet mag betreden als je je maandelijkse code rood hebt) en van de mensen die geen Engels spraken maar graag deden alsof ze wisten wat we bedoelde wanneer we de weg vroegen en ons daarmee compleet de verkeerde kant op stuurden tot ongenoegen van mijn gezel wiens Italiaanse temperament op een grappige en onschuldige manier regelmatig oplaaide. Uiteraard heb ik het surfen weer even opgepakt. Ik was er eigelijk wel van overtuigd dat wanneer ik met mijn plankje te water ging ik vrijwel direct rechtop zou staan om vervolgens langs heel Kuta Beach elke golf prima wist te trotseren maar ja.... realistisch zijn is ook een vak. Dat verhaal ging mooi niet door. Na een aantal pogingen waarbij ik op allerlei mogelijke manieren van het board af was gevallen en op een gegeven moment verkreukeld en vermoeid over mijn board hing werd ik door een surfleraar uit het water gevist met de vraag of ik toevallig niet dacht dat het verstandig was om een lesje te nemen. Dus binnen een uur stond ik een paar keer mooi rechtop en kreeg ik het gevoel weer te pakken. Het zijn een paar simpele pasjes die je even moet onthouden om te kunnen staan en timing, that's it. O en het afleren om te denken dat je op een snowboard staat ipv een surfboard hielp ook aardig mee.

Een paar dagen geleden zat ik voor het hostel te praten met mensen die daar verbleven en er ontstond een gezellig groepje van allerlei verschillende nationaliteiten. We besloten om de volgende dag een auto te huren incl. bestuurder om binnen een dag een aantal bezienswaardigheden te bezoeken. Eén van de jongens sprak goed Indonesisch vanwege zijn wortels... (sommige vertalingen van Engels naar NL klinken een beetje gek, excuses!) dus hij kon de driver mooi om advies vragen voor een paar mooie plekjes in Bali en het was werkelijk een top dag. In de ochtend hebben we koffie gedronken welke wordt gebrouwen van een soort boon die uitgepoept is door een soort vos. Bij aanvang vertelde iemand van de groep dat de boon werd uitgepoept door een speciaal soort boskat. Dus wanneer we door de tuin richting de koffiepot liepen zag hij door de struiken heen een kat zitten en alarmeerde ons. Ik moet zeggen, met zijn Siamese kop maar in het kostuum van een grijs/wit gestreepte tijger zag hij er enigszins bijzonder uit. Met onze camera's stonden we daar te richten op die kat totdat er iemand ons op de schouder tikte met de vraag wat wij precies aan het doen waren. Bleek dat we plaatjes stonden te schieten van een doodgewone huis tuin en keukenkat. Ik moest vrij hard lachen, ik dacht ook wat moet die kat wel niet gedacht hebben. Well... koffie was heerlijk, heel zacht van smaak zo zonder een toevoeging van suiker en melk. Later die dag hebben we gegeten met het uitzicht op een prachtige mosgroene vulkanische berg met een mooie lake ernaast. Het was een bijzonder schouwspel want de ene keer was het zicht goed, dan kwamen er weer wolken welke het landschap in verschillende kleuren groen deed veranderen. Een paar minuten later zaten we zelf in die wolk en je zag dan ook bijna geen hand voor ogen meer. Tijdens het rijden sprak een jongen zijn ongenoegen uit over zijn gebroken nacht in het hostel de avond nadat hij was geland op Bali. Ik herkende daar veel in maar draai mijn hand er niet meer voor om omdat ik het na zoveel maanden reizen nu allemaal wel een beetje gewend ben. Hij kon weinig slapen in het vliegtuig dus was toe aan wat slaaprust eenmaal aangekomen in het hostel. Echter.... de airco stond zo enthousiast op zijn hoofd te blazen waardoor hij lag te rillen onder zijn te dunne denkentje (de volgende dag was hij verkouden). Hij kon niet makkelijk verliggen want anders verschoof zijn onderlaken steeds over de plastic toplaag van het matras welke ook weer herrie maakte bij het verliggen en waar je met je benen vervelend aan vastplakt. Het regende zo hard en de kamers waren niet volledig waterdicht dus alles wat qua tassen en kleding op de grond lag was compleet doorweekt bovendien maakt lekkage ook herrie. En als je dacht dat dit het enige was waar deze arme jongen door heen moest gaan deze nacht dan heb je het mis want op een bepaald moment opende hij zijn ogen, omdat er iemand vanuit de douche de kamer binnen liep, en keek vervolgens recht in het klokkenspel van een poedelnaakte Fransman. Ik rolde bijna door die hele auto van het lachen toen ik dat hoorde. Het zal je verdorie maar gebeuren. A, monkeyforest in Ubud was de laatste stop. Erg gezellig met een aapje op de schouder en overal om je heen in een bijzondere omgeving.

Het verslag van Myanmar en Kuala Lumpur houden jullie nog tegoed. Ben inmiddels een beetje huiverig voor het (weer) verliezen van mijn tekst als er veel tekst is. Foto's van Myanmar en KL zijn iig al geplaatst. 

Bye!